Eylül'ün Vedası

eylül'de bitti sevdiğim...
yapraklar kabullendi ayrılığı çaresiz,
benimse gözyaşım üzerimde bugünlerde,
fincana girmeden köpükleri söndü kahvemin,
onun da mı hatırı kalmadı ?
gittin, aydınlıklar söndü bu şehirde.
tüm karanlıklar üzerime döndü.
ellerini aradı ellerim, yoktun...
ekim yağmurları vururken pencereme,
yüreğini sakladım yüreğime.
hatırlarım, sonbaharı böyle olmazdı Beykoz'un...
mevsim hasret,
mevsim sonbahar,
mevsim sensizlik...
yokluğunda özlememek seni, büyük densizlik.



yaslanıp yokluğuna, gökyüzünü izledim demin.
kaynadı yüreğim, kalbime çöktü demin.
kaldırıp başımı göğe, seni diledim.
kapattım gözlerimi,
yağmur sen,
bulut sen,
seni özledim...