Eyvah

Bir sonbahar rüzgârıyla dökülen
Yaprak misali dökülür sevdiklerimiz
Ayrılır aramızdan gider birer birer
Duyun bizi işte gerçek bu der gibi.

Savurur yere düşen yaprakları deli rüzgâr
Yere düşünce biter bunca bitmez emeller
Eyvah geçiciymiş hem güzellik hem nimetler
Bitmeyen hazine yaptığın iyilikmiş meğer

Sonbahar âşıkmış ilkbahara
Hasretiyle bekler erer nev bahara
Ya insan neye hasret neyi bekler
Bilmez ne yapacağını boşuna geçer günler

Gece karanlığında muhtacız bir muma
Ya ne yaparız vücut girince kızgın kuma
Yanıp tutuşur da hasretle bekleriz o nuru
Yalnız bırakma, ya Rab! ?Kabirde' kulunu.

O büyük günde karşımıza çıkar
Karşılıksız yapılan güzel ameller
Gelin bizi sevenler diye nida eder
Hak dostu veliler erenler

Bir bir karşımıza çıkar yalanlar
Yalnız kalmaz hak dostu olanlar
Fani dünyada köşke saraya kananlar
Nurdan sarayları görünce eyvah der yanarlar