Eyvallah

İçime çektiğim sigaranın kaçıncı nefesisin.
Öldürmüyor beni bu yokluk.
Daha çok yaşatıyor..
Hadi,
İçine en düştüğüm yerden kanat beni.
Kurtuluşum'a bir intihar süsü ver ve öyle git içimden..
Sus pus bir geceye damlıyor şimdi bütün şiirler..
Bu göçüşler kendimden..
Gittiğim yer benden uzak..
Kırılgan akşamlardan başlıyor gün sayma nöbetlerim..
Takvim tutmaz ayrılıklara şahit edemem yine de senden ayrı geçirdiğim günleri...
Kör bir geceden intikal ediyorum gözlerine..

Yokluğunun en soğuk ikliminden aşırıyorum bütün vedaları..
Üzerime bu aşktan başka hiçbir şey almadım..
Kendi intiharına kalem kıran bir katilim..
Yine sensiz bir geceden çıkıyorum kaldırımlara.
Üstüm başım yalnızlık içinde.
Hangi yokluğumun koynunda kapatıyorsun gözlerini..
Bu ihanetler kimden kalma..
Ve kime..?

Hiçbir yolcu kalmadı bu durakta.
Beni sana götürecek hiçbir otobüs geçmiyor buradan..
Ceplerimi yokluyorum hiç tutmadığın ellerimle.
Senden kalan bütün hatıraları,
Bütün geceyarısı sevişmelerini ateşe verdim aklımın bir yerlerinde..
Bu şehre bir tek ben yabancıyım..
Bir tek ben yalnızım..
Kimse tutmuyor yalnızlığımın ellerinden..
Bi gece yarısı aniden uyanıyorum..
Uzak iklimler ısmarlıyorum yüzümün kırılgan tarafına..
Bahar olsun diyorum..
Senin olmadığın bir önce ki bahar.
Hani gelmek için valizini hazırladığın zamanlar..
Gülümsediğim..
Ve şimdi bütün gülüşlerimin karşılığında acılarını bıraktın kapatmayı unuttuğun yüreğimin içine...
Söylesene; kaç acıdan geçtin bana gelmek için.

Biliyorum senin uyuduğun vakitlere denk geliyor bütün bu ağlamalarım..
Kırık bir kanatla fazla uzağa gidemez hiçbir martı.
Ne kadar uzak kalabilirim senden.
Artık şehirler geçmiyor üzerimden..
Yorgunum...
Kimsesizim..

Hani en çok olmayışıma biriktirirdin ya bütün küsüşlerini..
Şimdi uzak bir kent'e veda bütün gülüşlerim..
Çıktığım bütün ayrılıklara bu katranlara boyanmış küfürler..
Hepsi senden uzak..

Bu aşkın tali çıkışı yokmuş sevgili...
Erken gelen merhabana, geç bir veda...
Eyvallah...