Eyvallah

çözümsüzlük memesinden emzirilmiş

çok koşullu bir önermeydi ellerinde aşk

sen kendini hayatın

hep iki adım önünde görüyordun

öyle ki

koşuluna koşul bağladığın ise'lerle

gündelik telaşlara yabancı

başladığını hatırlamadığım bir yolculuk yaşıyorduk

ve

suçlu hep bendim

yetmez gibi

içinde karşıtlığıma bir minder bile düşmeyen

politik sorunsalına bulanmış

mor çitli düşler kuruyordun

kitaplarım ışığa uzaktı üstelik

alışmıştım

dizlerimin bağına yer etmiş

ancak ve ancakla başlayan cümlelerle yürümeye

geçmiştim hepsini

kabullenmişti çünkü kirpiklerim

gözlerinin karasını

ta ki çiçek adlarını

ve deniz'i yakıştırmadığın

çocuk sevilerini duyana dek

senin kurduğun bölüngülerin

başına buyruk söylencelerine

yenilemeyecek kadar güzeldi oysa

benim sen temalı devrimim

iki kutbu barışık

epeyce de sırnaşık

bir dünya düşlüyordum

gözlerinin içinde

şimdi kendine yabancılık çekiyor

bir hayalim vardı diye başlayan iç sesim

çokça yasını tuttum

dinamiğini göz ardı ettiğin gecelerin

dürüst olayım

kızgınım ama çok özledim

kirpiklerine yeter mi bilemem ama

eyvallah

yazamayacağım daha fazla