Eyvallah Dedi Şair

O hep hasret çekendi hem de en alasından
Gamı koydu kefeye dertleri başka başka
Yarinin kokusunu beklerken sılasından
Dönmeyecek diyerek, aşk olsun dedi aşka
Elleri titriyordu yazarken heceleri
Silemedi ömründen karanlık geceleri
Eyvallah dedi şair, herşey onun yüzünden
Sevdanın her ilmeği örülmüştü hüzünden


Birden dünyaya küstü gömdü her kelimeyi
Taş bastı yüreğine defalarca kahretti
Oturup bir masaya eline aldı meyi
Her yudumda hicranı içmekte marifetti
Yine aynı şarkıyı çalıyordu kemancı
'Sevmek korkulu rüya yalnızlık büyük acı'
Eyvallah dedi şair, dinledikçe kan kustu
Acı içinde hancı can içinde can sustu


Her günün ardı yine olsa bile karanlık
Bekledi sabahları güneş doğacak diye
Ne düşte gördü yari ne rüya da bir anlık
Bu suskun ahvaline azaptı tek hediye
Kadehi boşaldıkça dolduruyordu saki
Bu yalancı dünyada var mıydı sanki bâki
Eyvallah dedi şair anlayınca aşk yalan
En büyük sevdalardan gözyaşı elde kalan


Hüsrana eğip başı dudağını büzerek
Haykırdı defalarca mor dağda kızıl güle
Ferhat'a yaren olup isyanlarda gezerek
Bilmem kaç kere dedi 'çile bülbülüm çile'
Kızgın bir hançer ile yüreğini dağladı
Düştüğü ateşlerde gece gündüz ağladı
Anladı en sonunda ne varsa aşka dair
Her gidenin ardından eyvallah dedi şair


ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
2003