Eyvan

Eski medresenin eyvanında

Bir ulak bekliyordum

Büyük sis dalgası çökmemişti henüz

Rüya denen sonsuzlukta

Avluya Güneş inmemişti

Dağlardan sabah

Düşüncem mesaiye kalmıştı

Sabahı çekiyordum

Oltanın ucundaki ç/engeldim

En çok yaşa-t-mak istediklerimizi öldürürüz

Zihnimizde

Ellerimizde

Ölü balığa baktığımda anladım

Bundan yıllar önce

Çok mu yem vermiştim balığıma

Aç mı bırakmıştım günlerce

Ölümünü izledim

Ve öldüm

Ondan çok çok önce

Bir akvaryum diyarında

Oksijen kovalamak yorucuydu

Anladım

Yalvardım

Yine de

İnanmak istemediklerimin

Karmaşık ağında

Konduramadım kendime

Bir balık için karaya çıkmak

Hiçlik demekti

Tuzlu suları severdi balıklar

Akvaryumda sunulmuş 

Tatlı bir hayat

Balığımı açmadı belki de

Düşleri yağmalanmış

Titanic gibiydim

B/atmak için

kendime erkendim

Hayallerime ise geç

Kalmayı seviyordum

Seviyordum işte

Avludan taşan ezan sesleri gibi

İçten bir çağrıydı bende sevmek

Seslendin geldim

Bir sestin şenlendim

Eyvana çökmüş 

Sisleri kovalıyordum

Hayat denen yolculukta

Sanki bir rüyadaydım