Ezberci İnanç

Amentü'yü okuyor, girmeden kapısından,
Çürüğe çıkar iman, temelden, çatısından.

Amir olan nefsinin, kemale erdi rüştü,
Âlem melek kesilmiş, şeytanlık kime düştü?

Kitapları karanlık, derin ve dipsiz kuyu,
Kim ne bilir tadını? İçmedi ki o suyu.

Nice Resuller geçmiş bu dünya sahnesinden,
Dinleyip inandılar, ecdadın haznesinden.

Hesabı tehir edip, bıraktı öte yana,
Allah Gafur, Rahim ya, bir şeycik olmaz ona.

Bir suçlu yakalamış, alın yazı, kaderi,
Ona öyle öğretmiş, ataları, pederi.

Şer işleri el yapar, hayır işler kendisi!
Tahkike gerek duymaz, taklidin efendisi.

Bilmez ki her nefeste ölüyor diriliyor,
Beden denen mezardan, çıkılıp giriliyor.

Şahitliği ezbere, bilgisi yalan yanlış,
Besmeleyi çekemez, amma fetvaya dalmış.

La ilahe illallah, Muhammed Resulullah,
Manasından habersiz, tövbe estağfurullah.

Kolayı zora yeğler, gider körü körüne,
Ufku katran karası, kör göze; ne görüne?

Yaralı tut çeneni, çek kenara kendini,
Bozmak sana mı düştü? Akılsızın fendini.


13.03.2010