Ezcümle

Gidişlerin ardına yazılır türküler
Öylesine bir kırık hava savrulur her bozlağın ardından ama
Ardı kesilir az sonra göçmen kuşların
Arsızca hüzün sarar çığlıklar ardını,
Sen hep yanımda gibisin
Gözlerimde sonbahar, gönlümde kış.


Bekler, bekleyen gözler
Artık hep dündür yeni doğan gün.
Avuçlarımda solmuş papatya yaprakları
Renk renk ayrılır ufkum
Senle hep beyaz başlar, bahtımsa hep kara
Hayaller devşiririm ben günden eflatuna
Kıskanç bir çöpçüdür yarınlarımın katili


Vardır biraz aydınlık
O en karanlığın içinde bile belki ama
Takat tükendiyse deli gibi çarpayazan yürekte
Kısık seste çığlıktır işte o bilindik kalabalıklar içinde yalnızlık
Yalnızlık da sensizlik,
Unutulmuş bir replik gibi düğümlenmek
Diz çökmüşken müstakbele, kırık aynalar...


Gün kararıp sisli yağmur gecesi gibi soğuk sarmışken iliklerimi,
Yağmurun sesidir ezcümle sana anlatabileceklerim
Sen yine de bil ki anlatamaz içimi kemiren hiçbir kelime halimi
Belki birazcık bahseder ucundan
Dilime dolanır, sahipsiz bir kedi gibi yalanan yalan
Belki birazcık bahseder ucundan
Anlarsın işte o zaman, dünya kocaman bir yalan