Ezer Feryadımı Biriken Dertler

ezer feryadımı biriken dertler
mahseninde yıllanırım gözlerinin
çıkar koşarım gecenin koyusunda
nereye derler
kendime derim taa kendime
yoksul sevdaların ekmeksiz bıraktığı kalbime

yıkar ümitlerimi şacaatsiz yağmurlar
yollarında sürünürüm ellerinin
bu yalan dünyada
nereye derler nereye
kaybettiğim düşlerin kokusu
geçtimi buralardan

yorar ardına bakmadığım yollar
sırlarında boğulurum izlerinin
dönüşü olmayan bu yokuşta
nereye derler nereye
son nefesimde hıçkırarak
bulamadığım her güzelliğin
can çekişlerine....