Ezgilerde Sesin

Ezgilerde hatırladım sesini,
Kedilere martı hediye eden
Serçeleri öttüren.
Yüreğimin çatlaklarında,
Çığlık çığlığa 'hasret' diyen sesini...
Ayrılığı duymamıştım oysa dilinden
Pazaradır diye
Arkandan bile bakmadım bu yüzden...

Varlık seninle başlıyordu.
Seninle yeni bir sıcaklık,
Tenimize süzülen sabah güneşi bir yana,
Beni en çok nefesin ısıtırdı.
Sabah köründe cehennem sıcağı inerdi
Dudaklarından dudaklarıma...

Her şey sendin
Ölmek ve yaşamak arasındaki köprüydün
Sesinle sağar oluyordum
Sadece seni duyabilmek
Sesinin diktatörlüğünde bir ömür mutluluğu...

Ezgilerde hatırladım sesini
Varlığıma gerçeklik katan
İçimde ki uçurumları törpüleyen
Ömrüme ömür katan...
Yüreğimin çatlaklarında
Çığlık çığlığa 'gel' diyen sesini.
Yokluğunda avunuyorum hayaline sarılıp,
Ezgilerde sesin...