Ezilenler

tarihi hep ezenler yazdı
gerçeği bilmedi ezilenlerin çocukları
kimse anlatmadı onlara
kan tarlalarına düşen meçhul hayatladan
gelincikler yeşertip gelen yorgun baharları...
ezilenler,
daima tutsak yaşadı
ve hep kaybetti davalarını
ve bazen,
orta yerde bırakıp kaçtılar
kutsal saydıkları kavgalarını
korkuyla karışık bir aşkla
mutlu ettiler hain cellatlarını...
düzenin sahipleri vardı
dizdi onları tesbih tanesi gibi ipe
ve onlar,
el öpe öpe
kaderlerine razı
ve son derece vakur
ve son derece mütevazı
asırlar boyu sessizce yaşadılar...
gidenlerin hesabını tutan olmadı
umutları mahşere kaldı bekleyenlerin
ve aslını bilmeden okudu olup bitenlerin
tarih diye, yenik düşenlerin çocukları...
...............
ezilenler!
siz ki birleşemediniz bu asırda
ve ezenler
leş kargası edasıyla
geziniyorsa hâlâ kemiklerinizin arasında
size, kala kala bizden, yasınızı tutmak kalır
yaşlı anaların, kanlı gözyaşlarıyla...
ezilenler,
hiç bir yerde
hiç bir zaman
özledikleri dünyayı kuramadılar
çok büyük bedeller ödediler
çok savaştılar
çok öldüler
ve hep kaybettiler...
...............
ezildikçe eksilen
eksildikçe silinen
ve toz olup gidenler
oysa, hep ezilenlerdi...