Ezilmek

Herkes yükünü bıraktı üstüme,

Ben gık demedim, taşırım sandılar.

Omzumda baş değil, kırgınlık vardı,

İçim ezildikçe insan sayıldım.

Ses etmedim, sustukça büyüdüler,

Ben eğildim, onlar yürüdü üstümden.

Bir gün dedim “yeter,”

Ama sesim bile benden özür diledi.

Ezilmek öyle bir şey ki,

Sadece ağırlıkla olmaz,

Bazen bir cümle, bir bakış, bir susuş…

İnsanı yerin yedi kat dibine bastırır.