Ezo

ezo gelinin nefesi
davul seslerinden örme mutluluk âyinlerinde

gecenin hüznünü boğuyor...



her filmden bir k/alıntı s/açılıyor ıssız kasabaya
kalabalığa dönüşüyor rengârenk göğümde

tenimi kokluyor zamansız ölümler
meçhule giden yol hep telaşlardan geçiyor
ne kadar vaktidir desek de şimdi ölmenin
mesai karmaşasında ertelemek düşüyor yarına

oysa bir ölmelik hakkı var hepimizin
bu kadar provaya akıl ermiyor
zamanı dolduruyoruz minik bir torbaya
bu sıkışmışlık gene de umutları bağlıyor

ağlıyor ezo gelin
onun bahtı bulutlara denk
ağla ezo
yarılsın sevgiye giden toprak!
ıslansın kurumuşluğuna inat şu koyu nefret!

-gök yağmasa diyor köylü
nasıl olsun bereket?-

reyhan kokulu dağlarda ezo gülüşü
muhteşem olacak diyor bir çiçek
sılaya dönüşü...

yeşile dönerken gelinciğin örtüsü
güzellikle değişmiyor sınavın ölçüsü
ezo'nun gözlerinden doğuyor dünya bir b/aşka

uzaklaşıyor gittikçe yürek delen davulun sesi
bir hasret türküsü duyuluyor
dallarda kuşların buruk nefesi
siliniyor sözlerden hüzünle mutluluğun karmaşık resmi
sonsuz sükuta dönüşüyor dudaklarda aminler
beyaz gelinliği giymeye doymuyor gelinler

yıldızlar yanıyor ezo'ya
göğün geçitlerinden adsız şehitler havalanıyor

d/ağlamaklı...