Fal

Bir fal bakarım,baktıran ağzı açık kalır,
Sabah ise akşamı,akşam ise sabahı bulmaz,
Çıkıverir falı.
Sonrada telefonlarım susmaz,
Neymiş nerden bilmişim,nasıl olurda bu kadar olur,
Halbuki bilmez densiz atıp sıktığımı.
Ben mümeccim miyim ki bileyim senin kaderini,
Bakıyorum fincana,sallıyorum havaya.
Nasrettin Hoca misali ya tutarsa.
Tutmuyorda değil,
Bazen ben bile inanır oldum fallara.
Mesala bu sabah,
Dışarda yağmurlu hava,
Dedim bizim hanıma,
Yapta bir kahve bakayım falına.
Bakacağımdan değil maksat gırgır olsun.
Hanımı boş durdurmamak,hizmet ettirmek adına.
O'da sanıyorki bey kahve içeçek kendisiyle yanında.
Başımın etini yedirmektense kahve içmek güzel bahane.
Her neyse,
Kalktı yaptı bizim hanım kahve,
Bir güzel içtik afiyetle
Uyanıktır kendisi baktım fincanı dolu telveyle.
Dedim kapat fincanı bakayım falına,
O uyanıkta ben değilmiyim,
Başladım atıp sıkmaya.
Her sallayışımda gözleri doluyor,kalbi küt küt atıyor,
Çıktımı heyacanı doruğa,
Neşenin yerini bırakıyorum acılara.
Bu seferde gözlerinin içi doluyor kanlı yaşla.
Uyanıklık yapılır mı bana,
Tilki kadar kurnaz bey var karşında,
Senin kahven köpüklü olacak,
Bizimkisi ıssız adada kalacak,
Pışık pışık olursun işte böyle,
Kalırsın kanlı yaşlar içinde,
O değilde bilemediğim nokta,
Niye inanır kadınlar bu denli fallara
Başkası olsa neysede,
Karşımdaki bizim hatun ya,
Bilir atıp-sıktığımıda,
Hala anlam veremedim o gözyaşlarına.