Fani Bir Ayrılık Islığı

Yağmur yağdığında
Islak toprak kokusu siner havaya.
Bütün gidenlerin ardında çamurlu bir iz,
Hatıralar suret olur avuçlarda
İnceden inceye...

İz bırakmayacak benliğim
Kaçarken şimdiki zaman ekli herşeyden.
Ay ışığının asaleti
Vurmalı omuzlarımdan göğsüme
Gölgemde umutlar yeşermeli
inceden inceye...

Düşlerim Yıldız dağları
Bense cüce bir dağcıyım
Kumpanyamda konserve tebessümler taşıyorum...

Gittikçe, bitireceğim kırılgan sonları
Gittikçe, öldüreceğim içimdeki çocuğu,
Ağlamak için yağmuru bekleyeceğim
Gözükmesin sevdiğim kimsenin adı yaşlarımda,
İnceden inceye...

Gidiyorum inceden hisselerle
Günahkarım, sırat köprüsünde, beni bekliyor
Kıldan ince umut yolu.
Düşmek isterim aslında
Kendimi bırakıp cebrailin kollarına
Belki rahmet diler zebaniler adıma...

Gidiyorum işte dizlerimi kırarak
Umuda dair düşlerimi geçmişte bırakarak.
Sina dağında bağdaş kurup
On dua edeceğim sevdiklerime dair
Kalan tek umudumdur döndüğümde
Altın buzağı ile karşılamasalar beni...

En güzel beyaz elbisem hazır olsun,
Musalla taşında boğazın suları aldırsın abdestimi,
Bu masaldan üç elma yerine üç helallik düşsün payıma...
Gözyaşlarımla beslerim toprağı
İnceden inceye,
Bütün rahmetliler çiçek açsın diye...

Gidiyorum,
Ölmek elveda değildir!
Merhaba diyeceğim gerçeklerime.
Bütün iyilerin günahlarını üstlenirim
Seviyorum diyebilsinler birbirlerine
Sonrası cennette bir köşe işte...