Fani Dünyada Ebedi Sevgi

Hiç görmedim yüzünü
Hiç duymadın sesini ey can
Lakin görmeden, duymadan
Aldın kalbimdeki yerini
Sanki hep tanırdım seni
Çünkü canından çıkan bir canı sevdim ebedi
Öyle bir can ki sana değer değil diye
Sana dair yazamadı hiç bir şiiri yüreği
Ben de bir gün görmeyi ümid ederken seni
Toğrağın altında gördüm oysa, o naciz bedenini
Ve o an anladım, ölüm hayatın acı gerçeği
O güne kadar
Hiç eşlik etmedim insanlara
Bir can girerken toğrağa
Hiç dua etmedim
Taş duvardan, toğrağın altındaki bir bedene
Hiç bakmadım
Yer altındaki bir cana ağlayan gözlere
Hiç görmedim
Gidenin ardında yas tutan, ağlayan
Eşi, evladı, dostu bir arada
Görmez olaydım, yaşlı o gözleri
Duymaz olaydım, o feryad figanı
Yaşasaydın da hiç göremeseydim seni
Hiç yanmasaydı sevdiğimin canı
Yaşasaydın da yalnız bırakmasaydın cananımı

Oysa sen hiç bilemedin beni
Göremedin onu nasıl sevdiğimi
Bendeki de sendeki gibi bir karşılıksız sevgi
Sevmese de beni
Sevdim işte senin de sevdiğini
Bir tek yanında olmaktı kalbimin tek dileği
Olmadı, yapamadım
Çünkü sevmedi beni
Değildi asla bana sevgisi
Sana olan sevgisinin binde biri
Çünkü başkasınındı sevgisi
Oysa ben
Ona, kalbimin denizi, sevdamın güneşi dedim
Öyle sevdim
Oysa ben
Gel dediğinde geldim
Git dediğinde gittim
Ama yanlış yaptım
Giderken geri dönmeyi düşünmedim
Gittim bir daha geri dönemedim
Giderken kalan olduğumu fark edemedim
Anladım ben en başta yanlış yaptım
Sabredip sevgiyi hak etmedim
Kendimden vazgeçemedim
Mutluluğa pişman olmayı değil
Mutsuzluğa pişman olmayı seçtim
Ben kendi kendime yenildim
Lakin bırakmadı sevdası peşimi
Hep onu sevdim
Sonunda ne seni görebildim
Ne de sevdiğim canda canan olabildim

Oysa
Böyle mi olmalıydı ey can !
Ölürken mi tanımalıydı seni bendeki can
Bak bir yıl oldu sen gideli bu dünyadan
Ben bile unutmazken hiç görmediği seni
Ben bile geçirirsin diye sana dökerken derdimi
Bir düşün ne haldedir yuvan
Bir düşün ne haldedir candan öte o can
Düşün sana benzeyen o gözlerden
Sana dair akan o bir damla yaş aslında kan
Düşün bebekken koynunda yatan
Senin emeğinle büyüyen
Sen hayattayken, korkarken onun için her an
Düşün ne haldedir şimdi candan öte o can
Sensiz, seni hiç unutmadan, varmışsın gibi
Yoluna devam etmektir ona da kalan
Benim onsuz kaldığımda yaptığım gibi her an
Aynı şey değil elbet, ben de bilirim senin gibi
Olmasın da asla bedeninin toprağın altında yeri
Lakin görmediğinde yüzünü
Duymadığında sesini
Yalnız kalbimde hissedersen yaşadığını
Ölüden farkı da olmuyor yaşayanın dünyadaki yeri
Lakin gerçekten sevdiysen bitmiyor kalbimdeki o sevgi
Çünkü sevda bir beden değilki
Sevgi ne ölü ne de fani
Sevgi hep diri
Çünkü sevgi ebedi
Adı anne, baba, kardeş evlat ya da sevgili
Kalbindeki duygunun gerçek adı sevgi


Bu fani dünya da ölümsüz olan, ebedi olan tek şey sevgi...

Yazılış:20 Kasım 2010
S.Hisar/İZMİR
[email protected].?~~