Fark Etmeyişlerin

fark etmeyişlerin en anlamlı anlarımdı oysa
usulca,korkarak izlerdim seni
köşe başında dururdun hep
elinde sigaran içinde derdin yanardı belli ki
izlerdin etrafı,geleni geçeni işte
sıradan..
bense seni izlerken bulurdum kendimi
korkarak,usulca...

seni düşlerdim puslu hayallerimde
tozlanmasın diye örttüğüm duygularım firar ederdi
ben istemesem de..
kaybolmak isterdim kurduğun düşlerde
içimden gözlerinin rengini anlatmak geçerdi
tanımak isterdim seni,izin istemeden,soru sormadan
sahip olmadan,sahipmiş gibi davranarak,
seni seninle alıp kaçmak isterdim.

her suçumda,yani seni her dileyişimde
bir çocuk olmak isterdi benliğim
olmayacak yerden çıkıp kaçışlarım olsun isterdim sana
her defasında aynı masumlukla af dileyerek
sana sığınmak isterdim.

sen fark etmezdin
usulca,korkarak izlerdim ben seni
bazen kaybederek kendimi sana seslenirdim
oysa duymazdın,ben bile duymazdım kendimi

ben her defasında son trene yetişecekmiş gibi gelirdim
sana
dar sokaklarda karanlıkta kaybolmaktan korkmadan
koşardım hep.
nefes nefese kalmış bir halde seni arardı
her defasında
kara bahta zincir olmuş yüreğim
oysa sen
gecem de,gündüzüm de
gelemeden gittiğin hayallerim de
kelimeleri bile olmayan cümlelerimdeydin.