Farkindamisin..! (ben Yorgun Bir Şairim...)

Yaşanmamış gibi saydık hayatımızı
Unuttuk hayallerimizi ümitlerimizi
Yok, saydık sevmelerimizi
Sanki hiç birbirimize söz vermemiştik
İki yabancı gibi unutulmaya yüz tuttuk
Yorgundu geçliğimiz
Biz taşıyamadık bu sevdayı
Şimdi farkında mısın?
Biz sonsuza kadar ayrıldık
Artık ben bir yabancıyım bu şehirde
Sevmelerimden ayrılıklarımdan uzak kalmışım
Sen bile düşmezsin aklıma
Unutuldun gibi bir şey
Benim hiç anlamadığım sevdam
Yazıp ta bitiremediğim ayrılığımsın
Kalemim olsa kırardım sana bir şiir daha yazmamak için
Elimde değil işte durmuyor satırlar
Sevdan anlaşılmadı ayrılığında anlatılmadı
Şimdi farkında mısın?
Biz sonsuza kadar ayrıldık
Seni yok yere sevdim
Senin sevgin zaten bir yalandı
Unuttuğunu sanırsın hatırlamıyorum dersin
Aynaya bak gerçeği görürsün
Sessizce giderken ben boynumu eğdim
Sustum çünkü sen gitmeliydin
Ayrılık kalemimim ucundaydı hiç tükenmeyecek
Gözlerim daha çok yanacak daha çok özleyecek besbelli
Sevdalar yüklenir omuzlarıma hiç bu kadar çaresiz kalmamıştık
Sevmelerim bir türkü misali erkenden dindi kulaklarımda
Ayrılıklarım zaman gibi ben içinde tutsak kalmışım
Şimdi farkında mısın?
Biz sonsuza kadar ayrıldık
Gözlerimin nemiyle susup yeni sevdaları beklemek var
Ömür geçse de ayrılıklar hiç tükenmiyor dilimde ve zihnimde
Sen git ben geçmişe dalmak istiyorum
Ben bu saatleri iyi bilirim
Gece on ikiye vurdu mu?
Ben gülüşlerimi derleyip hüznümü salarım sokaklara
Yetim bir sancıdır şiirlerim içimi yaralar
Hiç kimse anlamaz anlatılanı güzel deyip geçerler
Ben yorgun bir şairim
Her şiirim bir intiharın ayak sesidir uzaktan duyulur