Farkındayım

ensemde bir el var
arada tadarım yumruğundan
eylülün o eşsiz nefesiyle boynumdan
beni bütün vücudumda kovalayan
ve her defasında göz göze gelmeden
daha da sıkıca tutan
ensemde bir el var şimdi saçımdan
okşar şeklinde çekip acıtmadan
beni yormayan
ve bu yorulmamanın anlamsızlığından
hiç sıkılmadan
her defasında daha da sıkıca asılan
ensemde bir el var ve ardından
güzel düşlerle beni kandıran
bir tutsaklığa bakıp da
özgürlük resmi yapan
beni bu ele aitleyen
sevdiren
ve aynı zamanda
nefretten bahseden

ensemde bir el var
avucunda geçmişim
ve gökyüzümde ilk kar
bembeyazım
her şeye rağmen
-farkındayım-
bu ele aitliğimin