Farzet ki

iki oda bir salon yalnızlığım
gözlerim de sağır perdeler var
pencereme sığıntı, çerçevesi boş dünya ya bakar hala
renklerin isimlerini ilk sen koydun farzet

farzet ki mavi değil gökyüzü
siyaha boyadım aşkın masum yüzünü
tutuşturulmuş hayat yaralı ellerime
sonlar hatalı sonsuzlar yalanmış

kırık kalpler sokağında yaşamadım hiç
büyük saçlı irice sevdalar bana yasaktı,
hercai gönlüm sonunda nasır bağladı
gülüşlerimi çıplak bıraktım yağmurların altında

sevmesini de öğrettim, delice sevdim de.
koyların en koyusunu yaşadım dibe vurunca
kendimi hesaba çektim neydi eksilen
ezberletilmiş tüm roller, gerçek bedenime..