Farzetki Üşüyorum
Ne kulağımda sesin ne gözümde hayalin
Kalmasın bitsin artık farzet ki küsüyorum
Sen doğuştan zalimsin ben olamadım zalim
Bakma titreyişime farzet ki üşüyorum
Vücut şehrimde deprem bak sinem de yarıldı
Harabe gönül mülküm fay hatları kırıldı
Ruhum bedene küskün beden ruha darıldı
Gel gitler arasında farzet ki düşüyorum
Hani diyecektim ya Allah belanı versin
Yinede kıyamadım varsın murada ersin
Kimbilir belki bir gün ben ne halt ettim dersin
Bu handa olmasam da farzet ki yaşıyorum
Öyle kolay değil ki paylaşmışız yılları
Baş yastığa düşünce diken sardı yolları
Sana gül bahçeleri bana verdin salları
Ayakta kalmasam da farzet ki koşuyorum
Al duvak ak kefendir bizde bozulmaz kural
Ar namus der sabreder sineye ceker maral
Ben hizmetci rolunde sen de susturan kral
Son veda sahnesinde farzet ki taşıyorum
Tutup da çelme takmış daha doğmadan kader
Nasıl bir yazım varmış hergünüm elem keder
Kul Garib'im kul olan elbette ki sabreder
Bu sabır sayesinde farzet ki pişiyorum
Şairelerin kıralçesi sayın Emine hanım.
Her şiirin hesabını gözlerimdenden sorabilirsin,son sözüm gerçeğin ta kendisi.
Hüzün bulutları sarmış yine Emine hanımın dizelerini...😅