Fason Şiirler

Lacivert bekleyişlerdi
Gün erteleyen

Ve
Boşlukta
Biriken bir sürü keşke

Hayatı pul eden
Küflü bir kapı tokmağına dokunmaktı
Yüreğe konuk

Bilemezdin
Sureti muamma
Zaman aşımlarını

Yok
Olmak
Gıdım gıdım

Kadranı uyaran
Yelkovana rağmen

Cemre zannetmek
Yıldırım düşmelerini
Ve kaldırmak secdeden başını
Koyamamak bir daha tanrıdan utanıp

Dem olmaktı niyet beli ince bardakta
Kav oldu kibrit ucuna

Yandı ormanlar dolusu
Mavi

Rüzgâr ektiğinde
Elbette fırtına biçilecekti
Savrulacaktı hüzün taneleri
Yanacaktı güneşin kör bir anında anızları

Kömürleşecekti
Çirkinleştirip

Gök
Önce kızıl
Sonra sisleşecekti elbet

Kül yağacaktı
Üzerine
Birde kırkikindi
Çamur çamur akacaktın evet

Suskunluk ertesidir
Curcuna
Sonu demir parmaklara asılı avuçta olsa

Lale açsaydı keşke
Lal dillerde
Kabre kadar kırmızı

Mezar taşında
Bizli şiirler

Pişman olmasaydı keşke böylesine kalem
Kırmasaydı idamın hükmü gibi ucunu

Asılmasaydı boynunda siyah ilmek
Zeytin ağaçlarına

Bir kızıl gonca tadında kalaydı her dem
Alatav toprakta çürümeden

Tanımamışım ki ben
Tanımadan yazmışım

Bir sürü
Fason şiirler...