Fatiha Kokulu Şiir

Dün gece fatiha kokulu bir şiir okudum annemin ruhuna ve üfledim aynadaki yansımama,

Saçlarım havalanmadı bu defa.

Anladım ki, annem kadar ölüydüm aslında...

Çoktan çözmüştüm hayatın oyununu,

Biliyordum sadece nefes almak değildi hayatın kanunu...

Bir sen vardın hayatın tadı tuzu ,

Bir sen vardın ölüme inat yaşama umudu,

Bir sen vardın ölmeye değecek kadar güzel olan.

Ama yoktun!..

Elimi nereye uzatsam boşluğa düşüyor,

Bakışlarımı çevirdiğim her yer karanlığa çıkıyordu.

Canım yanıyordu ve yandıkça tütün basıyordum yaralarıma...

Bir söz dokunmalıydı keder dağarcığıma,

Bir el yüreğime değmeliydi,

Ve bir anka konmalıydı omuzlarıma.

Ama nafile!

Karanlıktan ses çıkmıyordu.

Umudum tükeniyorum diye bağırıyor,

Öfkem saç bağını çözüyordu...

Sabrım, bir taraftan umudumun ellerini tutup,

Bir taraftan öfkeme sancı kesiyordu.

Unutmam gerektiğini biliyordum …

Tek sen olamazdın hayatın gerçeği:

Başka şeyler de gerekliydi.

Başka bir renk…

Başka bir tat…

Başka bir his...

Uzaktan selam sarmalında bir kelam geldi, "selametle kal" diyordu selametle...

Bu söz, babamın son sözüydü.

Kaç asır önce söylemişti, kaç öksüz yıl duymamıştım bir daha?

Kaç yılbaşı, kaç doğum günü devrilmişti ardından?

Kutlu olmayan kaç bayram geçmişti üzerinden bilmiyorum?..

Bir anda fırtına koptu sol yanımda ,

Gözlerimde sağanak başladı ,

Yüklü bulutları tutamadım daha fazla

Ve aynı anda yüreğimdeki sızı, "hu salavat hu salavat" diye zikrediyordu usulca.

Anılar döküldü gecenin temaşasına,

Birkaç anı bir olup taşıdılar beni Kaf Dağı’nın ardına.

Babam bekliyordu; sağ elinde annemin eli, sol elinde bir Anka.

Babam, sela okumaya başladı yıllanmış kederlerime,

Annem, mutlu-mağrur gülümsüyordu tüm güzelliğiyle .

Gözleriyle severken sözler sarkıyordu kirpik uçlarında,

Yıldızlar uçuşuyordu saçlarında.

Kokladım annemin süt kokulu sinesini,

Öptüm babamın avuç içlerini,

Saçlarını taradım parmaklarımla.

Dağın bir tarafında bir sufi ney çalıyordu nefesini devirip kuyuya,

Bir melek lir çalıyordu aşka olan inançla.

Melodiler eşliğinde, konuşmaya başladı babam:

Hayatında ne varsa ikiye ayır

Mutlulukları, sevinçleri ,tebessümleri koy avucuna,

Acı veren anıları kaldır anı sandığına,

Unut demiyorum! Arada bir hatırla ders almak adına.

Hadi doğrul şimdi!..

Yeni şarkılar söylemenin,

Yeni şiirler yazmanın,

Yeni duygular keşfetmenin,

Yeni fotoğraflar çekmenin,

Yeni yepyeni hikayeler yazmanın,

Ve yeniden sevmenin tam zamanı aslında…

Ve ekledi!

Selametle kal, seni sana emanet ediyorum,

Seni öyle sev ki, gerek duyma başkasına.

Ve annemi alıp gitti!

Şimdi yüzümde arsız bir tebessüm,

Aklımda babamın sözleri

İçimde umut,yüreğimde rüzgar.

Selametle yürüyorum yarınlara Selametle.