Fatma'ya Şiir

Mabettir sana kalbim
Bir dergah,bir sığınak..Saklı kal hep orada
Ciğeri para etmeyenlerin üç kuruşluk göz zevkine
ana kuzusu güzelliğini satma sen Fatma.
Ağla,sözüm olmaz ağlamana -bahar yağmurudur- derim
lakin meçhul güneşler misali batma sen Fatma.
Kış güneşi değil de yaz güneşi ol
Isıt çöoten ekmek toplayan çocukların ellerini
Kışlık elbise,odun,kömür dertleri olmasın
ve kalmasın körpe yürekleri kar altında
Onların derdine dert katma sen Fatma.

Bana sorsan
ben derim ki senin yüzün en güzelidir çiçeklerin
Arılar sende vızıldar,sende yeşerir bahar
Genç adam sevdiği kıza seni verir buket yapıp
Bahçende bülbül öter,dağ çilekleri biter
Buzlu camlar ardında aç-susuz kalsan bile
ölümü şerbet bilip bensiz tatma sen Fatma.

Hem bil ki biri var;onca sarsıntıya rağmen hala ayakta
Biri var,bir serseri..gecenin bir yarısı dolanıyor sokakta
Dilinde Cengiz Baba'nın -hain geceler'i-
Orhan Baba'dan ise -bir teselli ver-
Kimbilir,beki de bir şafak vakti yolu Gebze'ye düşer
Öyleyse hiç uyuma..yatma sen Fatma.

Bu işte benim sevdam
-Hastane önünde incir ağacı gibi-
-Doktor bulamadı bana ilacı gibi-
Türkü dolu ve şiir kokulu sevdam
ve delikanlı bir o kadar..adamakıllı sevdam
Hafife alsan da yabana atma sen Fatma.

Dert üstüne dert katma
Kalem kaşını çatma
Kanatma yüreğimi
Hançer misali batma
Fatma,Fatma sen Fatma.