Fecrin Uykusuzluğu

Yıldızları bir gün gerçekten görebilmek ümidiyle..

"O yıldızlar ki karanlığın en büyük düşmanıdır
Yandığında her insan, karanlığın peşine takılır"

Susarken bütün dokunaklı şarkılar
Şiir defterimin arasından bir parça kurumuş acı çıkardım
Çilekli yoğurtların eski tadının kalmadığını söyledi kardeşim
Pirüpak denizlerin dibini göremez oldum
Kuşlar kanatlarında taşıdılar yumurtalarını
Dallardan çevrilmiş de olsa
Yeryüzünde güvenli bir yer yok artık
Anladım

Fecir vaktinde, güneşin dünyaya merhaba demesiyle
Uykuya dalmak istedim bugün
Aynalar yüzümü kararttı
Tüm güvendiklerim yüzümü kara çıkardı
Yazın ortasında bile bu sokak hep soğuktu
Sıcağın en yakıcısında bile sokaklar kara çıkardı

Burada tüm haykırışlar kandı, can alıcıydı
Kırgınlık değildi ağlamak, acıydı

Bir zamanlar
Sokaklarda gülüşen her çocuğun tek derdi oyundu
Gündüzleri bilyelerdi saymaya doyamadıkları
Geceleri ise yüzlerce koyundu

"Utandı birden arkadaşından şeker isteyen çocuk
Kırmızı yanaklarının içini kırmızı bonibonlarla dolduran babası olmadığı için"

Bunca hikaye ile
O kadar düştüm ki yerlere
Bu yolları hangi belediye düzeltse fark etmez
Paramparça ellerimi mürekkeple yonttum her gece
Gök kadar güzel betonlar bile fayda etmez

Gelmez
Yüreğine acı değmemiş olan
Kıymet bilmez

Acı burada hiç
Bitmez..