Fenercinin Kızı

Uyuzluğuna inat kaşımıyorum
Sukut olmuş dilli geceleri

Kardeşimin türküsünü dinliyorum
Lal kalmış sözleri

Batan gemiden kalan bir filika
Azgın dalgalarla boğuşan

Uzak bir şehrin ışıkları göründüğü anda
Kızılcık çiçeklerinin açtığı
Tadı buruk
Ekşiydi belki de
Oysa
Nice şehirler görmüştük
Limanları vedalara hasret

Ellerimiz kürek
Boğuştuk gecenin ayazında
Deli Dumrul'du dalgalar
Bazen vurdu sol yanımızı
Korktuk belki de her vurgunda
Tepedeki fenerin çamurla sıvanmasından

Kaç gece geçti
Günleri zifiri karanlık
Dalgaların hep geri ittiği
Umutların tükendiği
Hayallerin bir sigara dumanında alevlendiği

Bitmişti
Bitime giden yolda bütün çareler
Tükenmişti tükenmez denen kalemler
Kalmamıştı umuda dair yazılacak bir tek kelime
Ta ki
Fenercinin kızı: sessizce sahile inip; Bir mum yakana dek

Her gece rüyalarına giren
O hiç görmediği
Elinden tutup yüzüne gülümseyemediği
Ona şarkılar söyleyip danslar edemediği
Tepedeki fener sönünce vuracaktı sahiline
Ve
Fener söndü
Kulağıma şarkısını söylerken fenercinin kızı