Ferace

nicedir içimi yakıyor

adına aşk diyemediğim

devrin sevdecilerinin

gölgesi kendinden küçük sevişkenliği

ne kadim törelere kulak kabartan var

ne de bir ezgiye baş çeviren

diyemediğim şu ki

sahnesiz bir tiyatro sergileniyor

üstelik suflörler

buluğ çağında takılı kalmış

elçili çıkma tekliflerinin yerini alalı

filmlerden devşirme bakışlar

üç yaşındaki çocuğun

hep bir yanı hasarlı oyuncağı gibi

bir kulaç öteye varamayan sevmeler

dillerde yeni moda bahanelerle

Züleyha'ya tutulmanın sancısından bihaber

gramajı aynı sevişme kuyruklarında

karnelerin son sayfaları da

hoyratça harcanıyor

geceler aşka densiz

kirleniyor aymazların koynunda

mistik kokular

sabaha kalan saatin çilesi

ve güneşe günahları yakmanın yorgunluğu

kıymete isyankâr

şu içime oturan çığlığın

feracesi bir hayli sıkıyor

kalemden silahlarıyla 

aşka adım mesafesinde kalan

şairler ölüyor içimde