Ferah Yüzlü Ayrılıklar

avucunda karanlıkları besleyen

kırlangıçlar ve gökyüzü

kimin yıldızını çaldınız ki şimdi

içime derdiniz düştü

şu karanlık kızıl ayrılık yurdu

gönlüm işte benim

eski bir incinmişliktir bu

aşk üzerine bir tavır değil

ölsek biz kurtulur muyuz yani

gökyüzüne kırlangıçlar

asılır kalır mı yeniden

yağlı boya bir tabloda

ne zaman dokunsam

mayıs bulaşır ellerime hiç yoktan

aşk bir intihar şeklini alır

yalnızca senin gözlerinden

ardına düşsem ömrünün

hep güller elimde

sen bir uzun yoldasın

ben epeydir çukurun dibinde

dökülmüş kırk küp

bal şerbetiyiz işte

iki esrik başımız var amma

koyacak bir yastığımız yok

bu yüzden solar rengi gecenin

sahile dolar martılar

çıldırır karanlıktan deniz atları

ay ışığını anlatır masallar

senin şehrin eskidir benim gönlüm

sen daha dur ben giderim

‘’ seninleyken en çok anlaşan

sessizliğimizi seviyorum ‘’

senin bu sevgine asıl ben ölüyorum

diri diri her gün dilinden

o mezara doğru giriyorum

intihar bir akşam üstüdür sevgilim