Ferhat Gibi

Neden böylesine nazlısın ki sen,
Sorsam bana yazık, sormasam sana.
Açtığın yarayı bir bile bilsen,
Sarsam bana yazık, sarmasam sana.

Hayalsin, serapsın nemli gözümde.
Dumansın, alevsin, korsun özümde.
Bu yüzden verdiğim dünkü sözümde,
Dursam bana yazık, durmasam sana.

Sevda kuşağını alıp elime,
Sadakat ipiyle sarsam belime,
Kahır mızrabını gönül telime,
Vursam bana yazık, vurmasam sana.

Şu dertsiz başıma açtığın işler,
Yırttı da bağrım inmedi şişler,
Gerçekler dururken hayaller, düşler,
Kursam bana yazık, kurmasam sana.

Bilirim ki aşkın hicranla dolu,
Bahtiyar edemem açtığın kolu,
İhtiyar etmişken şu hayat yolu,
Varsam bana yazık, varmasam sana.

Yaralım geçmeden sevda çağları,
Cennete çevirsem hazan bağları.
Ben de Ferhat gibi çetin dağları,
Yarsam bana yazık, yarmasam sana.

02.08.2003