Ferhat Olmana Gerek Yok

Şiirim ol bu gece,
Sinirimi al sessizce.
Bardağımda kalan son yudum ol mesela,
İç dudaklarını yaslayıp tek dikişte.
Yüreğime yaklaş usulca,
Nefesini hissedeyim,
Damarımda, kanımda sen sokuldukça.
Gülümsedikçe küçülen gözlerime bak mesela,
Korktukça titreyen ellerimi tut.
Öp beni en güzel yerimden,
Öp beni avuçlarımın ikliminden.
Kucağım yuvan olsun,
Sol omzunun adı huzur konsun.
Ekseninde dolanayım aşkın,
Bir santim kayarsam yolumdan,
Bölük bölük tarumar olayım.
Minnettarım sana şu sayılı günlerimizde,
Verdiğin sonsuz mutluluğa.
Ve tek duamdır inan.
''Allah'ım, sen beni sınama onsuzlukla!''
Beni küçük evreninde ağırla daima,
Büyük hayallere ne gerek var,
Bir tek sen ol yanımda.
Sen ki benim evrenimin en gözde yıldızı!
Ben ki seni kazanmak için,
Razıyım kendime batırmaya çuvaldızı.
Ve sen bu gece bana karış,
Kar beni ruhunla ve benimle yarış.
En olmadık yerlerimde belir,
Sarıl bana, yüreğimin orta yerine seril!
Ve anlatılmaz bir hal alalım,
Sarmaş dolaş, bir nefes gibi olalım.
Bekleyişim, gel artık!
Bitsin şu sensiz gecen yalnızlık.
Sen olayım, hep sen kalayım.
Gözlerindeki okyanusta,
Ağlara takılan bir sazan gibi boğulayım.
Berraklaştır beni yağmurunda,
Boya dudağımı, dudağının suyuyla.
Muhteşem bir ressam şıklığında, çiz beni,
Yağlı boyan olayım tuvaline ince ince işle beni!
Sebep ol, sebebim ol.
Gel kolumdan kalbime konan sevgilim ol.
Hasret dorukları çok soğuk,
Zirvede yalnız kalmaya alışık değil bu çocuk.
Gel sevdiğim, en olmadık zamanda gel.
Ferhat olmana gerek yok,
Dağları delmeden gel!