Feryat

Feryat ediyorum kaderime.
Bazen kafamı duvarlara vurup patlatasım geliyor
Bazende bıçağı alıp kollarımı kesesim...
Ama korkuyorum.
Korkum;
Bana birşey olacağından değil.
Seni kazanmak için çaba sarfettiğim bu savaşta hükmen yenik sayılmam.
Bana bir yol göster,yoksa korktuğum şey başıma gelebilir.
Yürüdüğüm bu karanlık yolda ışık tut bana veya güneşim ol.
Ama asla gecem olma.Geceler karanlık,sen ise aydınlık.
Gecenin olduğu yerde aydınlık olmaz.Sen olmazsın.
Senin olmadığın yerde de ben olmam.Olamam...
İçinden çıkamadığım bu zifiri gecelerde
Sana gündüz kadar uzak,gündüzede sen gibi hasretim.
Gündüzüm ol gel,güneşim ol doğ bana.
Güneş bile senin kadar sıcak değil yüreğime.
Yüreğimdeki bu aşk ateşi bir alevlense eritir güneşi.
Ama sen güneşim olup doğmazsan bana
Buz tutar yüreğim.
Üşürüm,titrerim,hatta donarım.
Ve korktuğum şey yine başıma gelir...
Korktuğum şey ölmek değil,sensiz ölmek.
Sensizken ölmek,senin değilken ölmek,
Kalbinde yerim yokken ölmek...
Ama şunu bil ki;
Eğer kalbin mezar olsaydı,sırf kalbine gömülmek için canıma kıyardım.
Sırf kalbinde bir yerim olsun diye...