Ferzê III

yüzümün sesinde tasviri yok ferzê!
milyon yıldır
yalnızlığın bile terk ettiği bu yalnızlığın ortasındayım
ve milyon yıldır bu yalnızlıktan uzaktasın
karanlıktasın
karanlığınım ferzê!


aynı aşkın körlüğüne yol alan
bir birinden haberdar ama yalnız
iki farklı ışığız ferzê!
oysa ki
ardımda bıraktım yarılan nehri
yıkılan kenti
yakılan kadını
günahsız bir el bekledim
sırf günahkar bir bedene atılacak taş olayım diye
yüzüne atılan her bir kin"de
günahkar bir taş oldum ferzê!

dilini ısırdığın çölün kuraklığında
çıkmasın diye ağzından adım
saçlarından omuzlarına
omuzlarından sırtına damlayan terin tuzlu yolcuğunda
yüreğinden fışkırayım diye göğüslerine
susuzluğunu gidersin diye dudakların
hayalini kurduğun o masum deniz olmaktı tüm telaşım


şah damarını kesip attığın
umursamadığın
onlarca ölü bulutun arasından sıyrılıp
sana yağmayı ne çok istedim
çocukluğunu avuçlarıma bırakarak gittin


karanlığında
çok uzaklarda
sağ kalan o tek duvarında şehrin
eski dilde yazılmış
halkıyla kanamış
bir alfabeydim ferzê!
keşfi bekleyen surlarım ve karanlık ormanlarımla
sadece senin olmayı dileyen unutulmuş bir harabe

söyle!
gülmek sana yasakken ben nasıl gülerim ferzê!
dudaklarının kıvrımlarındaki çocuksu küsüşüne

yüzü kendine yabancı bir uzaklıkta
evet uzağında
ama aslında hemen şuracığında
iki iri gözün birbirine denk kirpik mesafesinde yakın
dudaklarınla susuzluğunun arasında
amansız bir boşluğun uçurumunda, uzakta
ama aslında yakında
evet çok yakında
ıslık mesafesinde bir nefesin nefese ve
bilerek menziline girmiş bir hedef kadar açık
sınırdan geçemeyecek kadar korkak
hayır
aslında çok uzak
...


ezilir diye ismin
öznesine yüklem bulamadığım
kırılır diye ruhun
yüklemine emir kipinde yaklaşamadığım
bir cümlesin ferzê!
hep ötesinden seyrettiğim
o kadın sensin ferzê!

yazılıp silinen ve durmadan değiştirilen o cümle ve
yazılıp silinen sonra değiştirilen adımızdı ferzê!

şimdi söyle
atlasını şaşırdığım bu boşlukta
ben nasıl bulurum seni ferzê!


https://soundcloud.com/deniz-pinar/ferze-iii