Fesleğen Kokusu...

Cehenneme düştüm,
Berrak tenimde kordan izler
Ateşten bir kafes
Her yer karanlık
Açık, koyu bir yalnızlık!

Çığlık çığlığa sessizliğimin içinde boğulan tezatlık..
Yanımda durur terinin kokusuna mahkum mahlukatlar...
Parmak uçlarında yürür gibi bedenimde sessizce dolaşmanı özledim...
Basık, boğuk, inlerde, kuytularda sevişmeye boğulmak...

Sen bağışlanılmış organlarımdaki kopan çığlık
Ayrı ayrı hücrelere konulan
Her hücreyi kana bulayan sinsi düşman
Savaşınla neler mağlup ettin fark etmedin...

Yenilmek yokluğundaki boşluğa
Ihlamur, fesleğen kokuları,
Birkaç yaprağı umutsuz fallarıma kurban ettiğim papatya
Kabuğu yaralı,
Kaçış planına uyumsuz sığınaksız böcek yumurtaları
Kötülük enjekte edilen boşaltılmış bedenim
Kirpiklerimde kandan karlar
Her damlada sen gibi yanağımdan dudağıma süzülen kardan adamlar,
Birikmiş yüzümün yarı yalın haline...

Saçmalamak...
Doğa anaya saygısızca sorgulamak toprağı ve aldıklarını...
Nerede benim sağ bileğimin kırık kemiği
Hani nerede bi yanı eksik ifadem...
Gülüşümü kime bıraktın
Yarın olmayacakmış gibi
Yarın bi güneş tutulması....

Buz tuttu gözyaşım da salına salına düşemedi suretimden avuçlarıma...

Kimliğimin isim hanesi yokluğuna bulanmış
Bu geceyi sabaha bağlayan ince çizgide
Toprağını avucuma alıp yas ettim...
Sen ölümün koynunda,
Yüzüne bağladığın yüzsüz ifadenle
Yağmur kokusuna teslim...
Usulca üfledim ruhunu
Ve...
Bıraktım cesedini ölümün kadınına...

Saçların hala ıslak...
Sustum...
Hoşçakal...

Bi kaç yaprağı umutsuz falıma kurban edilmiş,
Bi yanı kırgın
Bi yanı affetmeyi öğrenmiş
Papatyalar ektim saksıdaki fesleğenlerin yanına...

Bu gidiş son uyku hali,
Sonrası sessizlik...