Fetih Çıngırakları

Yeri göğü saran;
Yekpare bir ümit vücuda geliyor,
Düş yansımalarımda...
Mezarlıklarımda;
Eski ruhlar gezinirken,
Körpe avuntuların soluğunu kesiyorum içimde...

Ben;
Soğuk nefesimde,
Sıcak ölüm taşıyan a/dam.

Suya düşen çamur gibi,
Bir damla korku düşüyor içime,
Parabol eğrileri çizerek genişliyor,
Çığlıklarla yırtıyor havsalamı, akisler...

Son acı gülümseyişin,
Geniz yakan tadı,
Kavururken,
Aldırmadan bir adım daha atıyorum,
Hiç düşmeyecek gibi...

Alicenap;
Yaktığın can kadar,
Taşıdığın şefkat...

/Küllere muhtaç değilim.../

Ben;
Tüm güzelliklerin teninde;
Ütüsüz gömlek duruşum...

Sırta vurulan yük gibi,
Bir ifrit kambur oluyor benliğime.
Sıyırıyor nazenin tülleri,
Kirli bir el uzanıyor mabedime...

Fetih çıngırakları doluyor;
Kulaklarım...
Yabancı bayraklar çekiliyor;
Burçlarıma...

Yakışamadığım,
Umudun,
Düşüyorum sırtından...
Uçurum dipsizliği,
Sarıyor sonsuz kollarıyla...

Veda'yı beceremiyor
Oracıkta asılı kalan ellerim,
Tecrübeli korkuluk misali...

Bir damla gözyaşımla,
Süzülüyorum boşluğa...