Figuran

yaşa/dıkça,

tembel bahane/ler doğuruyor

keşke/lerimiz

bilinçaltı yalnızlıklardan

kurtulamıyor kalabalıklarımız

göz ucuyla görmezden gelirken

hayatları

parmak ucuyla göstermekten

çekinmiyoruz

kaybetmenin ihtişamına kapılıp

yeniden aldanmanın

çaresizliğine susuyoruz

zor gelen başlangıçlardan

bir adım geri duruyoruz

koşarcasına erteliyoruz hayatı

erteliyoruz sevgileri

aldatırken kendimizi

diğerlerinin gözünün yaşına bakmıyoruz

gerçeğe yüzümüz yok çoğu zaman

pembe yalanlarla avunuyoruz

kim ne yemiş, ne giymişin derdiyle

zoom yaparken

kaçırdığımız büyük resmin

figuranı oluyoruz...