Firar

Sen her gece gözlerimden firar ettin
Ve ben gidişinin ardından seni intihar ettim...

Kurumuş papatyaların arasına birkaç damla aşk sıkıştırdım
Yokluğunla kutsadım rüzgarı
Ayrılık yüklü kelimeleri kaldırdım lügatımdan
Düş pencerelerimin perdelerini araladım
Ve sen ardına bile bakmadan gittin
Gidişin bitişiydi sevdamın
Dinlemedin..

Ben yokluğunla sarsılan adam !
Ben günaha girmiş dizelerin şairi !
Ben kimsesiz sokakların kimsesi !
Yokluğuna ayak basıyorum...

Rüyalarıma haykırdım yokluğunu
Aç mısın dedi annem
Bilmiyordu
Neyleyim ben o'nsuz karın tokluğunu...

Hasret,denizden sesleniyor ruhumuza
Kirli elleri değiyor tenime yalnızlığın
Kan püskürtüyorum yokluğuna
Bir avuç kan
Gittiğin günden beri
Gözlerimden akan..

Yine kalemimle meydan okuyorum aşka
Ne kadar yoksulluk süzülüyorsa bedenimden
Hepsini döküyorum kağıtlara
Ve kayboluşunun verdiği tüm acıları
Bir anda alıp fırlatıyorum sokaklara...

Bir gün gelecek olursan
Uykumda sev beni
Ki kimse duymasın
Ya da öp haykırarak nefesimi
Bütün alem bu sese uyansın !