Firar

zamanın keskin tırnaklarını taktılar onurlarına,
her biri kendi tünelini kazdı
günbegün azaldı can sesleri
günbegün uzaklaştılar yaşamdan;
nefes nefes yıktılar tecridin duvarını
isimlerini yazdılar soğuk taşlara
ateşle oruç açıp
oturdular Azrail'in iftar sofrasına.


gözlerde titreyen ışıkla
yüreklerdeki hınçla kazdılar;
kimse görmedi
kimse duymadı onları,
uykuda bitirdiler işlerini
uykuda çalıştılar.


yalnız melekler bağırdı;
gardiyanlar!..
yakın bütün ışıkları
tutun hayatın kapılarını kalplerinizle
can özü yetiştirin canlardan
yakalayın
uyandırın yaşamı.
anlaşıldı,
bu çocuklar birer birer gidiyor
ölerek firar ediyorlar!



_________ ve biri yanarak döndü mevlâsına
alevi söndü_______ sarıldı ateşten hırkasına.