Fire Verdi Yüreğin
Sebatını yitiren ey yalnız, garip yolcu
Turna kanat çırpınca dökülen teleklerin
Üstünden mi uçarsın; aşka muharip yolcu
İç içe çemberinden geçerken feleklerin
Unutma, bu dünyada akla gelen her şeyin
Gerçekleşmesi diye bir kural asla yoktur
Asıl olan yaşarken gerçek olan her şeyin
Sona varacağını düşünerek orda dur
Karanlığın içinde kapkara ipi seçsen
Gözlerinle görülmez olanı gördüm sanma
Dağların altındaki has suyu bulup içsen
Sakın ha dertlerini dindirir diye kanma
Bil ki sorgulanmaktan kurtulamaz dünyevi
Aklı hep dünyadadır gelse de son saniye
Baki kalacak sanır yeryüzündeki evi
Dengeli yaşamaktır huzur veren faniye
Ey bakıp bulutlara yağmur yağmur doluşan
Anla artık vaktidir; akıyla karasıyla
Varlık bütünden cüzdür, bu âlemde oluşan
Herkes nasibini yer zengin, fukarasıyla
Feleğin Çemberinden geçiyorken dileğin
Asla gerçek olmadı; fire verdi yüreğin
________14 NİSAN 2012
telek: Kuşların gövde, kanat ve kuyruğunda bulunan, uçma, örtü ve kuyruk telekleri olarak üçe ayrılan, çeşitli renklerde kalın eksenli tüy.
muharip: Savaşçı.
felek: 1. Gök, gökyüzü, sema. 2. Dünya, âlem. 3. Talih,
👍👍👍👍👍👍👍👍 Anlam derinliği olan nefis bir şiir, bütün olarak okunduğunda ilk anda insana ne çok şey düşündürüyor... İnsanoğlu hep yalnızdır aslında, etrafında kalabalıklar olması da görecelidir, dünyada varoluşun gayesini bilip, ona göre çabalarken sabır, sebat etmek de huzur ve mutluluğun kapısını açar, ötesi boştur zaten ki geçici veya süreli bu hayatta çevreye, başka canlılara ve insana olan faydalı çalışmalar da bu sayede gelir... Böylesine güzel bir şiiri hecenin güzel bir örneği ile bizlere sunan usta kalemini kutluyorum... Selam, saygı ve dua ile esenlikler dilerim...