Fırtına Kuşları

**Ey Gönül! ...
Ateş için rüzgâr ne ise, aşk için de ayrılıklar öyledir; küçük olanı söndürür, büyük olanı ise daha da güçlendirir... Ve iyi bil ki, Ey Gönül! AŞK; ateşten bir denizi, mumdan kayıkla geçmektir... Yanıp kül olmadan asla geçemezsin... / Hz. Mevlana

*

Yüzeyi durgun ve suskun
Dip akıntıları deli bir denizdir sevdalar
Sevdalılarsa dalgayla kumsal
Hani bir tohum düşer de toprağa
Kök salıp derinlere filizlenir ya
Öyle düşerler gönül toprağına
Serpilip çoğalırlar...


Yolunu yitirmiş fırtına kuşlarıdır sevdalılar
Bilinmeyen bir yolun yolcularıdırlar
Birer kanadı kırık...
Kuşlar, tek kanatla uçamazlar
Sevgileriyle birbirlerinin sarıp yaralarını
Yükselip, bulutlardan güneş toplarlar...


Bir gün bir deli kasırga gelip
Söküp filizleri savuruverir
Zayıf olanlar dayanamaz, büker boynunu
Güçlü olanları yıkamaz fırtınalar, tayfunlar...


Yorgun sabahlar devşirilir
Zindan gecelerden
Dağlar, koyaklar, bozkırlar geçilir de
Duyulmaz ayaklara batan dikenler...
Yürekler bir olunca
Ab-ı hayattır çekilen bütün çileler...