Fırtına Zamanı...

Dudaklarımızda acı bir gülümseme
Belli belirsiz ışıldayan göğe inat
Acının karinesi gizliyken boşlukta
Semada sallanan çizgiye bakıyorum
Yavaşça yükseliyor vicdanlar
Yavaşça ölüyor insanlık
Yavaşça
Ağlıyorum
Hırçın bir dalga sesiyle uyanıyorum
Hırçın bir deniz seriliyor ayaklarıma





Anlamsız sesler fısıldıyor rüzgâr
Heyelan oluyor kelimeler cümlede
Erozyona uğruyor sahipsiz masallar
Dizlerim titriyor
Avluda ki kapı ha bir çarpıyor
Çatıdan uçuşan geleceğimizi
Çöpçüler bir hafta sonra
Kirli bir deniz kenarında buluyor
Sallanıyor evimizin balkonları
Yürekler sallanıyor
Bir öfke sağanağı boşalıyor ardından
Bir öfke sele veriyor hayalleri






Gecenin ikinci deminde
İmsak vaktine yakın
Hışımla titriyor gökyüzünde yıldızlar
Ay evimizin bahçesine iniyor
Ay kuyunun dibinde parlıyor
Kahırla içini döküyor dünya
Pompei'de herkes taşa dönüyor
Lav püskürtmüyor artık Edna
Kalplerin üstünde volkanlar patlıyor
Vaveyla dökülüyor son kalan sesten
Ardından bütün nida kesiliyor
Ardından yenik ekin yaprağı oluyor bedenler





Şimdi fırtına zamanı sevdiğim
Arafat'ta vakfe durmaya hazırlan...







Zekeriya EFİLOĞLU
Gaziantep
10.07.2008