Fısıltı

Tüm görkemiyle ışıldarken yıldızlar gökyüzünde
Ellerim kağıtlardan bir kez daha çekildi
Öterken kuşlar
Simsiyah bir bulutun gölgesinde
Piyano başında üç beş sokak çocuğu
Geceyi alt etti

Dilimde bir ah ve
Sokaklarda binlerce yaşam
İpe geçirdiğinde dünya gözlerimi
Boylu boyunca uzanırım
Sessizliğe

İsmimi tekrar ediyorum geceleri
Yuttuğum gibi bütün kelimeleri

Sönmek bir rüzgarda çok kolay
Asi bir kaldırım gibi sürünmek
Çöktüğünde tepene acılar
Tüm evren bir yüreğe dar

Laftan da anlar yaşamak
Vursa da kırbacını göğsümün
On dokuz köşesine
Kırılmam

Bu kadar ışımak
Göğe alacakaranlığını çarptı mı hayat
İnsanlar feryat figan erir
Ardında üç yüz altmış beş köle yatar ömrün
İkisi hür
Doğduğun ve öldüğün gün

İsyan
Sonsuz bir acımak sonbahar türküleri tadında
Adında sevmenin bin bir çaresizliği
Boyasını akıttığında denizler
Terk etti dünyayı mavi gözlerin güzelliği

Şiir üşüdü
Ruha fısıldayan her söz
O maviliğe gömüldü