Fokurtunun En Ince Yeri

Gitmiyor içimdeki iblis
Sessizliğiyle yeniyor benliğimi
Akşam olmuş rakı vakti gelmiş
Koy vermiş makaraları komşu abla gülmekte
Dönmüş gözü sokağı kesiyor
Bir amca elinde poşetler topa vuruyor
Babam olup yere düşüyor
Tüm çocuklar dağılıyor
Kim koydu lan bu taşları topun içine diyor muhtar
Komşu abla perdeleri çekiyor
Sokak ıssızlıktan inliyor
Adam topal kalıyor

Saadet bir kız ismimi yalnızca
Bizim mahalleye neden uğramıyor
Marizden mi korkuyor vukuattan mı
Façası düzgün her mahluk gibi
Uzağımızdan bizi izliyor

Sönmüyor bağrımdaki cevahir
Derinlerde parıldıyor
Yıllar geçmiş gözleri unutulmamış o güzel
Aklıma düşüyor
Güfte olup dilime yerleşiyor
Mısra ilmik oluyor
Şiir ülkemiz


28.05.13