Fotoğrafta Gördüğüm Ben

Siz hiç kayboldunuz mu kendi içinizde,
kendi yalnızlığınız da,
oturdunuz mu bir başına banklarda,
omuzunu yaslayabileceğin birinin yokluğunu aradınız mı
kayboldunuz mu boş sokaklarda,
nefessiz kaldınız mı ?




Ya da şöyle anlatayım;




Siz hiç topuklu ayakkabılarla yürüdünüz mü
canınızın acıdığını (acıttığını)bile bile
aynı ayakkabıyı
çıkarmadan
tümsekli çukurlara adım attınız mı?


Yorulmadım!


Ayaklarım değil ama yüreğim nasır tuttu.
Ağzımda yırtıklarım çoğaldı.
Issız bir ormanda
avazım çıktığı kadar bağırdım
'Terzi kendi söküğünü dikemez/miş
Anladım.
Anladım ve sustum.




Suskunluğumun en acımasız olduğu zamanlardayım
yağmurun bıraktığı su tortusunda
kendime bakıyorum.
Satır aralarına saklıyorum gördüğüm
çamurlu yüzü.





Bugün beyazları giydiğimde
zincir olup ayaklarıma dolandın.
Oturdum.
Bu kez sol elimi kalbime değil
zamana bıraktım.
İlkbahar gibi çiçeklerin açmasını bekledim.
İğneler kalbime saplansa da,
önüne geçemediğim kaderin
tüm borçları ödeyeceğine inandım.
Sustum!
Ama korkun siz
.
Kalabalık yalnızlığımın feryatları !

Bir kadının suskunluğundan korkun
sizi sağır edebilir..