Frezya
sende ben de sustum
bende sen de küstün,
biz bizde bitiyoruz
yitiyoruz birer birer,
şarkımız unutulacak bu gidişle Frezya!
bizden kalan harabede
sessizce çekilmiş köşesine piyanomuz,
bir ayağı kırık
bir yanı yanık
tozlanmış teni,
kırgın duruyor bize en güzel arkadaşımız;
kucağında ağlayan körpe gitar,
boynuna geçirdiğim iple
yalnızlığı olan sahiple
sensizlikten asmış kendini dökük bir duvara
telleri gözyaşı gibi süzülüyor göğsünden aşağı.
görüyor musun?
notalar firar ediyor şarkımızdan
susadıkça susuyoruz
kaçarak siliniyor bizim nakarat...
artık uçurumlara koşan gemsiz bir at sırtındayım ;
umutlarımı terk ettim
takas ettim suskunluğumla sensizliği
meleklere verdim
perilere bağışladım yarınları!...
bırak unutulsun şarkımız;
bende sen
sende ben sustuktan sonra
ne fark eder ki Frezya!
Frezya,kokular saç yüreğimin bağ bahçelerine,dinsin ordaki hüzün yüklü.....frezya ya bayılırım ustadım bana eski rumuzumu hatırlatıyor👍[18 okurken büyük haz aldım dayanamadım yorumda yaptım👧
Soğuk bir fotoğraf çekilir gibi, film tab edilirken çokca bastırılmış yine yürek suyuna, yangınına. Okurken elimde olmadan üşümek ve yanmak arasındaydım. Unutulmaya yüz tutan bir melodi gibi bu memlekette gerçek şiir. Kalemini tanımak ayrı zevk usta.. Saygılarımla
bırak unutulsun şarkımız; bende sen sende ben sustuktan sonra ne fark eder ki Frezya!
Hayranlıkla okudum yine Emeğinize yüreğinize bin sağlık
Saygılar
kalemin dert görmesin ömer nazmi bey böyle güzel bir şiiri okuyabilecek iki çift göz veren Allahıma şükür sağolun varolun.