Galata Kulesi

Hep vardır varlığı adı gibi
Yanından geçmişsindir, var oluşunun
Gözlerinde yüksekliği büyümüştür
Asfaltı ezip geçmiştir, ayakların
Hep bahaneleri süslüdür yorgun oluşunun
Siyahı çökmüştür, duvarlarına kaybetmişliğin
Vuslatı yaşamaktı en dibe inmişliğin
Güç vermiştir sana bir el
Yokuşlar çıkmışsındır onun için
Varmak istersin ezdiğin asfalta
Bulursun Galatayı onunla
Alnındaki yıkkınlık belirir bir anda
Sorgulamazsın girersin o kapıya
Korkular inşa edilmiş her kata
İçine bir tutam hüzün serpilir
Bir tutam heyecan ve hıçkırıkların yanı sıra
Katmerleşmiş isteklerinden bakarsın
Zerreni keşfeden bakışlar nutkunda
Yüksekliğe varıp gölge aramakta sıra
Kimisi inancı için eğilmiş
Kimi beton yığınlarında
Kimi arsız dokunuşlar huzurunda
Bir de sen vardın, anlamalıydın
Benimle olmak, Galata'dan çıkmak yolculuğa...