Gamsızın Şiiri

hiç eğilmedik biz
yüzümüzdeki yaralar
ya dövüşten
ya polisten
kimiz zamanda
jileti paslanana kadar
sakalımıza vurmaktan
ibaretti..
asiydik...
ne deveyi güttük
ne de diyardan gittik

hiçbir kızın aklında
sabahlamadım ben
zaten onları
nimettende saymazdım
hep tek tabancaydık..

en çok mühendis olmak isterdim
hani şu
inşaat olanından
evler, dükkanlar
en çokda
köprüler yapmak isterdim
sokak çocuklarına
hediye olsun diye..

okuyamadık..
zaten hevesimde yoktu
beni hemen
mühendis yapacaklardı
gelemezdim öyle
onca yıl
mürekkep yalamaya
yapmadılar...

şimdi
hayat benden aldıklarını
bi yerlerine sokarken
elinden almaya çalısıyorum
kaptırdıklarımı
ve biliyorum
gün gelir devran döner
ozamanda
dünya domalır
zati alim gömer...