Gamzelerim Ateş Kokuyor

Ey hazan gülüşlerine sığındığım yar
Yorgunluğum kocaman bir dağ
Kurudu ruh coğrafyamda nehirler
Gönül avlum harabe
Kurumuş düşlerle dolu



Her yürek sancısında savrulan
Bir ben kalırım bende



Çocukluğumun ellerinden tutup
Sığınacak yer ararken
Gözlerinden köprüler kurulur önüme
İşte o an takılıp kalırım kendimde
Geçecek gücüm olmaz




Artık secdeye duracağım tanrım yok
Bu kadar acıyı bana reva görürken
Hiç acımamış
Reva mıydı düşlerimi ateşe verip
Küllerinde yakmak




Küllerime gömülecek kadar ufaldım
Ve gecenin kollarında ayaza savruluyorum
Gücün yeterse toplayıp
Yüreğinin memleketinde büyüt
Avut gülüşlerinde
Gamzelerim ateş kokuyor