Gardiyan

Gün ışığı
soğuk hücremde
kelimelerle oyun oynuyor rüzgar
kırık camdan süzülen
iliklerimi dondurmak isterken
iç çekmelerim

Sigaramın dumanı çığlıklarımı sorguluyor
kurt uğultularında köpek sesleri
masum bir tebessümle bakıyorum
aynada asılı yüzüm
geçmişten gelen körpe yalnızlığımı ifade ediyor
buğusunda gördüğüm
sakallarımın arasından süzülen
göz yaşım kadar yalnız

Duvarları kemiriyor tırnaklarım
kaçmak hayallerin ötesinde
zaman takvim yaprakları arasında mühürlü
bir cümle daha eskiyor
küfür kulağımda küpe

Gün yine terliyor
kuru duvarlar üzerinde
gölge oyunlarında voltalar
geziyor hayalet misali
aklımda hep o

Gün geceye aşık
adını heceliyor
gardiyan düdüğü ve...
kapım kapanıyor
sonsuzluğun siyah sayfalarına bir çizgi daha....


M.d