Gardiyanı Yok İçimin

Engel olamıyorum artık gözümden akan yaşlara.
Saatlerce ağlıyorum şu acizliğime.
Baş edemiyorum dert dediğimle.
Gülmek bana çok uzak.
Susuyorum.
Unutmam gereken her şeye teslim oluyorum.
Dur gitme.
Korkuyorum karanlıktan...
Gece öyle sindi ki üzerime, kayboluyorum...
Sıcaklığın uzaklaşıyor; gidiyorsun, kal diyemiyorum.
Bu ben değilim, ağlıyorum.
Sustuğum ne varsa süzülüyor gözlerimden.
Zifiri karanlıkta boğuluyor geleceğim.
Ve biliyorum...
Bundan sonra doğan hiçbir gün seni bana getirmeyecek.
Anlamıyorlar...
Gitti diyorum, unut diyorlar.
Gözyaşlarımdaki seni görmüyor hiç kimse.
Usul usul akıyorsun, ağlıyorum sanıyorlar.
Sonra gittin diye sana sövüp sayıyorlar.
Susturuyorum onları, dert etme sen.
Ama içimden de terk etme beni.
Dayanamam...
Gözlerim gittiğinden beri nemli zaten.
Yapma...
İçimi de karanlık gecelere mahkumlaştırma.
Bir gardiyanı bile yok içimin.
Ölür sonra sessizlikten, sensizlikten..