Garîp Ahvâl

Ne seni ihya eder hayat ne de bahtiyar,
Vakti gelince aşina olur saçında kar.
Kimsecikler tutmayacak ellerinden,
Tek dostun elinden düşürmediğin aynalar.

Yalnızlık, tükenen ömrüne yazılmış kader,
Miras sanma gözyaşın onu da toprak çeker,
Düşlerin, son sayfanın son satrına gelince,
Mürekkepten gece gözünün altını çizer.

Sesin yorgun düşünce mecalsizdir ifade,
Bir de bakmışsın ki ansızın dolmuştur vade,
Giderken bıraktıkların bir köşede muhal!
Ağlama insan ağlama bu garîp ahvâle.